Blog Eindhoven Airport: Honden en katten

In de aankomsthal van Eindhoven Airport, kan af en toe een zekere spanning heersen. Mensen die iemand ophalen, zijn een beetje nerveus. Hoe zal het weerzien zijn, wat heeft die ander allemaal beleefd, en welke emoties zullen loskomen.

Deze spanning wordt zichtbaar in allerlei concrete zaken, zoals bloemen, spandoeken, of zwaaien met vlaggetjes.

Ik ontmoette een vrouw, die wel héél erg gespannen was. Ze zei voortdurend tegen haar metgezel, dat die de mobiele telefoon in de aanslag moest houden, om de begroeting goed te filmen, en ze deed telkens voor hoe dat dan moest. Ik zei: “U komt zeker een heel bijzonder iemand ophalen!”

“Ja!” zei ze, “O kijk, daar komen ze al.”

Ik keek eens goed en zag een hond. Een man kwam door de schuifdeuren, met een karretje met daarop een paar dierenreiskooien. Een grote met een hond, daarop twee kleinere met katten, en hij had een soort schoudertas, waar ook nog een kat in zat. De vrouw begroette vol enthousiasme de hond en dit werd keurig gefilmd, met de mobiele telefoon.

Ik vroeg: “Wat zit hier achter?”

Ik kreeg een uitgebreid verhaal te horen, van een organisatie die in Spanje honden en katten ophaalt, van de straat, of ergens anders vandaan. Deze dieren zouden anders gedood worden. Ze worden dan in Nederland geadopteerd, en komen bij baasjes terecht die goed voor ze zorgen.

Er zijn mensen die zich hier met  veel energie voor inzetten. Het is een manier om iets goeds te doen. Die vrouw was overduidelijk erg gelukkig met haar hond. Maar ik kan niet praten met honden en katten. Ik hoor de verhalen van de mensen. En het is door de mensen dat ik mij blijf verwonderen.

Mirjam van Nie