Bestemming onbekend

Op het vliegveld is een groepsreis is altijd gemakkelijk te herkennen. De deelnemers aan een groepsreis, hebben bijvoorbeeld dezelfde shirtjes aan. Ze staan op een kluitje in de terminal bij elkaar en voeren een levendig gesprek.

Op het terras zag ik een groep mannen, dertigers, die elkaar enthousiast begroetten, en vrolijk met elkaar praatten. “Gaan jullie samen op reis?” vroeg ik aan één van hen. “Waar gaan jullie naar toe?” “O, dat weet ik niet” antwoordde hij opgewekt. “We moesten allemaal een bepaald geldbedrag storten, en ons op deze tijd op het vliegveld melden. Twee van ons hebben het georganiseerd, en voor de rest is het een verrassing. Dus ik zie wel waar we terecht komen”.

Ik heb ze veel plezier en een goede reis gewenst. Maar ik was wel verbaasd. Zomaar op reis gaan, zonder te weten waar naartoe? Wat moet je dan een vertrouwen hebben in je reisgenoten, en in degenen die het georganiseerd hebben.

Ik zie hier een parallel met de gemeente van Christus. Ook wij als kerk, hebben een onbekende bestemming. Waar gaan we naar toe? We weten het niet. En daarom moeten we vertrouwen hebben in onze reisgenoten. Onze medegelovigen reizen met ons mee, hoe zit het met ons vertrouwen in hen? God zelf gaat met ons mee, God zelf is onze reisgenoot, wij gaan met God het onbekende tegemoet. Hoe zit het met ons vertrouwen in deze Reisgenoot, en in een goede en mooie bestemming?

De vrolijkheid van deze groep mannen was in ieder geval aanstekelijk, en hun vertrouwen ook.

Mirjam van Nie